اکثر کودکان در سن 3 یا 4 سالگی تفاوت بین واقعیت و تخیل را درک می‌کنند. آنها از ایجاد موقعیت‌های وانمودی برای خودشان، والدین و دوستانشان لذت می برند.
وانمود کردن، چیزی فراتر از بازی و یکی از بخش‌های مهم رشد کودک است. تخیل نه تنها تفکر خلاق را پرورش می‌دهد بلکه راهی است تا کودک به وسیله آن با مسائل و مشکلاتی که او را ناراحت می‌کند کنار بیاید. مثلا کودکی که از پزشک می‌ترسد ممکن است در بازی به عروسک خود آمپول بزند و به او بگوید: نترس زیاد درد نداره.
به کودکتان کمک کنید تا واقعیت را درک کند
فرصت‌های زیادی برای اینکه کودک را در مورد آنچه که واقعیت است و آنچه واقعیت نیست آگاه کنیم وجود دارد. وقتی که دارید تلوزیون و یا فیلم می‌بینید، می‌توانید به کودک بگویید که بازیگران افراد واقعی هستند که دارند نقش یک نفر را در این داستان بازی می‌کنند.
وقتی که کودک در حال انجام بازی‌های گروهی هم هست می‌توانید وارد بازی او شوید و به او بگویید: تو از من می‌خوای که نقش پستچی رو بازی کنم؟ اره ... خیلی باحاله!
آیا تخیل می‌تواند از حد بگذرد؟
علامت خطری که نشان می‌دهد یک کودک بیش از حد در دنیای تخیلات خود فرو رفته است این است که کودک علاقه‌اش به دوستان و سایر فعالیت‌هایش را از دست داده است و نمی‌تواند بازی تخیلی و وانمودی خودش را ترک کند. چنین کودکی حتما نیاز به کمک تخصصی دارد.
خرید وسایل علمی آموزشی اکتشافی
بیشتر بخوانید:
فروشگاه اینترنتی اسباب بازی ، کلیه حقوق این سایت متعلق به بازی دان می باشد و کپی برداری از تصاویر و مطالب آن پیگرد قانونی دارد. «تمامی کالاها و خدمات این فروشگاه، حسب مورد دارای مجوزهای لازم از مراجع مربوطه می‌باشند و فعالیت‌های این سایت تابع قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران است.»
